All I have in this world are my balls and my word, and I don’t break ‘em for no one.

                                                                                                          OVERZICHT REISVERHALEN

Langzaam worden er steeds meer kleine cultuurverschillen duidelijk. Donderdag hebben we een studyparty bij medestudent Kevin. In de klas wordt geïnventariseerd wie er allemaal komen. Er gaan vier Nederlandse en minstens elf Zuid-Afrikaanse vingers de lucht in. Die middag bij Kevin zijn echter alleen de Nederlanders bij hem. Ik ben behoorlijk verbaasd. Bij mij persoonlijk is het zo dat als ik zeg dat ik kom, dat er dan wel iets uitzonderlijks moet zijn voordat ik die belofte zou verbreken. Ik begin de indruk te krijgen dat het redelijk gebruikelijk is, wanneer een paar dagen later precies hetzelfde gebeurt op een braai bij één van de andere medestudenten. Desondanks ben ik blij met het kleine clubje en is het bij beide gelegenheden erg gezellig!

De rosé die we op de foto in de hand hebben, kopen we tijdens één van onze autoritten. Terwijl we de Montagupas rijden, raken we verzeild op een winefarm in the middle of nowhere. Twee flessen laatlammetje (rosé) en een fles Syra ‘16 (rood) nemen we mee. 

We rijden terug via de Outeniquapas en hebben die dag weer een hoop natuurschoon gezien. Af en toe is het spannend of het bij bodemschuren blijft of dat we echt vast komen te zitten met onze Ford Focus, maar dat houdt het tenminste avontuurlijk. We hebben nog even oponthoud omdat er een auto op de weg staat en het te smal is om te passeren. Als we informeren wat er aan de hand is, vertellen een aantal mensen bijna orgastisch over één of andere bloem die om de hoek bloeit. Blijkbaar valt het op dat we niet direkt onder de indruk zijn waardoor de bestuurder het verhaal enthousiast herhaalt in plaats van dat hij doorrijdt. Om de karavaan weer in beweging te krijgen doe ik gezellig mee en Dennis maakt een foto. Welke bloem het is weten we nog steeds niet. Wie van jullie het weet mag het zeggen.

De kinderen onderhouden zich tijdens de autorit op hun eigen manier

Leuke autorit 

Behalve op de iPad kijkt Hugo ook regelmatig naar buiten en roept dan “Look a tree with leaves!” of “Look there’s a car!” Dat herhaalt hij naar hartelust, gewoon omdat hij zo trots is dat hij al een aantal zinnetjes in het Engels kan. Ook als we Hugo en Mark naar school brengen komen die zinnen steevast voorbij. Je ziet Mark dan kijken met een verveelde blik alsof hij wil zeggen dat bomen en auto’s weinig spectaculair zijn. Er komen steeds meer nieuwe woorden bij. Hugo wil bij bijna alles weten hoe je dat woord in het Engels zegt en ik ben vermaakt door z’n interesse voor taal die we duidelijk delen. 

Verder vermaken we ons nog steeds met regelmatig op een terras zitten. Er zijn hier gelukkig veel restaurants met uitgebreide speelgelegenheden.

Hugo en Mark op de wip​ (samen met de kinderen van de eigenaar van het restaurant.)

Ook de Outeniqua family market in George is een waar kinderparadijs. Daardoor is ons bezoekje aan de markt in George deze week zo mogelijk nog leuker dan vorige week in Sedgefield.

Heen...

...en weer

Tot slot vandaag een heerlijke laatste dag van het weekend. Ook hier is het Moederdag waardoor ik mag kiezen wat we gaan doen. Dat wordt naar het strand en daarna braaien. 

 ​

Strandfilmpje #352​ Blijft mooi!

Ondanks het genieten en alle afleidende factoren gaat de studie prima. Iedere week hebben we twee dagen die extra lang zijn, dat vind ik best pittig. En het tempo is niet mals, maar ik kan het bijbenen en voel me goed. In de praktijklessen leren we de eerste releases. We kunnen de spanning al van het sacrum halen. En op deze manier wordt het allemaal steeds een beetje meer echt. De theorie is ook geen probleem. Mijn eerste toets had een 9,5 als resultaat en hoewel we het cijfer van de tweede toets nog niet hebben, durf ik te gokken op een 10.

Kortom: vol vertrouwen voor wat er allemaal nog gaat komen.

MAILINGLIJST