Phone home.

                                                                                                          OVERZICHT REISVERHALEN

Om eerlijk te zijn bellen we niet veel met het thuisfront. Voornaamste reden is dat we weinig nieuws te melden hebben. Daarnaast vind ik het een nadeel dat FaceTime laat zien hoe licht het in Nederland is. Iedere keer als we contact hebben, is het hier al stikdonker. Ik zie de mensen aan de andere kant van het scherm in een shirtje nog volop van de dag genieten terwijl wij in onze dikke vesten zitten en behoorlijk onder invloed zijn van reeds aangemaakte melatonine. De zon gaat hier rond kwart over vijf onder en heel snel daarna zie je geen hand meer voor ogen. De stralen laten zich niet eerder zien dan ‘s ochtends rond een uur of half acht. Ik ben überhaupt niet echt een avondmens, maar nu is het tijdstip dat mijn oogleden de strijd verliezen, abnormaal vroeg. Het is een funeste combinatie van drukke dagen, gebrek aan bezigheden in de avond (we hebben geen tv en internet laat het regelmatig afweten) en een wijntje die er onwijs inhakt. Iedere ochtend word ik vervolgens echt vroeg wakker, maar dat is maar beter ook. Ik heb tegenwoordig een paar uur nodig om de moed bij elkaar te rapen voordat ik m’n warme nestje verlaat. Het is hier duidelijk herfst. Het koelt in de avond flink af en ‘s nachts en ‘s ochtend is het dus ook echt fris. Fatsoenlijk geïsoleerde huizen kennen ze niet en ons houten huis op palen zorgt ervoor dat de binnentemperatuur voor mijn gevoel hetzelfde dieptepunt als buiten bereikt. Toen het afgelopen vrijdagochtend ook nog eens regende en de rest van de dag waaide hebben we dan ook maar een oliekacheltje aangeschaft voor onze slaapkamer. In verband met het kroost kunnen we namelijk beneden de open haard niet aansteken en de elektrische kachels op de slaapkamers van de kinderen, redden het niet om het hele huis warm te krijgen. Dit is een redelijke oplossing en ik ben er erg blij mee. Behalve afgelopen vrijdag is overdag het weer verder (tot vandaag) prima. Veel zon en aangename temperaturen. Alleen de academy lijkt van binnen maar niet warm te kunnen worden. De stenen vloer blijft koud optrekken. We maken dan ook dankbaar gebruik van de dekens die voorgaande studenten cadeau hebben gegeven. En daarnaast wordt sinds afgelopen week de houtkachel achterin de klas opgestookt. Eigenlijk hartstikke gezellig. Tenminste... als het op de juiste wijze wordt gedaan. Vuur maken is mannenwerk, daar ben ik al langer over uit en brand m'n vingers er niet meer aan. Emancipatie van een medestudente kan zelfs niet voorkomen dat in een mum van tijd het hele lokaal vol met rook staat. Oeps haha.

De studie gaat nog steeds naar wens. Goede cijfers en Ik blijf ook het praktijkgedeelte erg leuk vinden. Zelfs de lange dagen gaan me inmiddels prima af nu alles niet meer helemaal nieuw is. Inmiddels hebben we de lower zone (dat is van bekken tot de ribben) behandeld. In principe zou je kunnen concluderen dat ongeveer een derde erop zit aangezien daarnaast de mid zone en upper zone bestaan. De afgelopen twee weken stonden in het teken van onze eerste echte release. Een leraar stelde zijn lichaam ter beschikking van onze medische wetenschap. Van de ene kant jammer dat het de oudste leraar was haha, maar van de andere kant wel handig om mee te beginnen. Zijn knokige lijf zorgde ervoor dat we de oriëntatiepunten goed konden vinden. De eerste student werd aangewezen en tot mijn verbazing meldde er zich daarna geen vrijwillige opvolger. Ik heb toen de kans maar gegrepen. Leuk om te doen en ben eigenlijk best tevreden over mijn eerste release. Dat ik thuis iedere dag oefen op Jane, mijn geleende wervelkolom, werpt z’n vruchten af. De patronen zitten al goed in m’n hoofd. Inmiddels heeft iedereen z’n beurt gehad en vanaf volgende week gaan we op elkaar oefenen. We krijgen voor een week een partner toegewezen. Ik ben heel benieuwd hoe het zal zijn.

Deze opleiding wordt schijnbaar ook wel eens the divorce course genoemd. Ik kom er al snel achter dat het waarschijnlijk een terechte bijnaam is. Met een week of twee sneuvelt er al een relatie en de eerste crushes ontstaan. Ook wrijvingen en frustraties zijn er inmiddels, nu de opleiding langer duurt. Je zondagse gezicht opzetten kun je immers maar een beperkte tijd volhouden. Al met al is het hier soms net een soap. Geen wonder aangezien we veel tijd samen doorbrengen op een hechte manier. Er wordt veel gelachen. Als we bijvoorbeeld het os pubis bij een man niet kunnen vinden vanwege te strakke spieren is dat best grappig. Teveel zoeken met de vrees iets te vinden waar je niet naar op zoek bent zorgt voor hilariteit alom. 

Verder hou ik me buiten school bezig met verschillende uitstapjes. Dennis vindt het leuk om te rijden en ik vind het heerlijk om ernaast te zitten en dom rond te kijken. Zo heeft iedereen z’n kernkwaliteiten. Afgelopen twee weken vermaakten we ons met uitstapjes naar o.a. Oudtshoorn, Knysna, Plettenbergbaai, Brenton-on-Sea, Cloud 9 in Sedgefield, de Garden Route Dam hier bij Wildernis en rijden door Klein Karoo:

MAILINGLIJST