Say hello to my little friend!
5 mei 2018 - Wilderness, Zuid-Afrika
Deze kleine vriend zou ik in Nederland vousvoyeren. Met z’n -minstens- vijf centimeters zou ik hem in ons kikkerlandje ook niet klein en zeker geen vriend noemen. Het punt is echter dat afmeting relatief is. Het geval wil dat er hier in Zuid-Afrika veel grotere spinnen zijn zoals deze big bastard bij ons huis.
Op de foto is niet heel goed te zien dat hij wel zo groot is als mijn hand. Op het volgende YouTube filmpje kan je beter een indruk krijgen hoe groot ze zijn:
Hierdoor komt het dat Dennis van mij de gemiddelde spinnen mag laten zitten. Er zou geen beginnen aan zijn als hij ze allemaal weg zou moeten halen. Als hij echter maar niet denkt dat dit gedoogbeleid zich straks in Nederland nog voort zal zetten...
Zuid-Afrika heeft dus ook zeker nadelen! Zo is het ook een nadeel dat ik door alle geweldige dingen teveel op adrenaline heb geleefd de afgelopen tijd. Ik vermoed tenminste dat dat de oorzaak is van de enorme migraineaanval sinds de eerste schooldag. De eerste twee dagen red ik het nog aardig dankzij migrainetabletten. Na twee dagen mag ik echter geen medicatie meer innemen en krijg ik zo’n hoofdpijn dat mijn hele nek en schouders compleet verkrampen. Ik zoek op internet naar een BSR praktijk in Wildernis en beland bij een van mijn leraressen op de bank. Wederom onder de indruk van wat “een beetje dom op de rug drukken en voelen aan de voeten” kan doen nadat ik door de release helemaal spanningsvrij ben. Mijn nek en schouders zijn weer soepel. Mijn hoofdpijn is echter nog niet over en zorgt ervoor dat ik de volgende dag zoveel pijn heb dat ik er misselijk bij ben. Het is lang geleden dat ik dit heb gehad. Dit ken ik alleen uit de tijd dat ik op de OK werkte. Behalve verdrietig van inmiddels dagenlang pijn wat de pret zo bederft, word ik zelfs een beetje onzeker. Wil mijn lichaam me soms vertellen dat dit misschien toch niet is wat ik zou willen doen? Is het géén toeval dat ik het heb sinds de eerste schooldag? Gelukkig verdwijnt het op de laatste schooldag voor het weekend. Tijdens de praktijklessen waar we de “snaps” leren (oftewel het “domme drukken” waar ik het eerder over had) word ik zelfs van het oefenen op een bank helemaal enthousiast en ben gelukkig weer het blije ei dat ik de afgelopen tijd was. Ik kan mezelf al helemaal inbeelden hoe het zal zijn om straks cliënten te releasen en zie het echt zitten. Dit is wat ik wil en dit voelt goed!
Gelukkig net op tijd goed in m’n vel voor we ons eerste feestje hebben. Iedereen is uitgenodigd voor een braai (barbecue) bij de academy. We nemen allemaal volgens Zuid-Afrikaans gebruik ons eigen vlees en drinken mee. Waarom doen we dit in Nederland niet? Ik vind het een ideale uitvinding.
De braai is ontzettend gezellig. Gelukkig kunnen we wat langer blijven omdat we Heleen tussendoor thuis in bed leggen. Sibongile (Sibo is de moeder van Mark) let via de babyfoon op. Super handig! Hugo wil echter niet zonder ons thuis zijn en blijft daarom de hele tijd bij ons op de braai. Hij vermaakt zich samen met Pomme en kijkt daarna wat op z’n iPad, maar uiteindelijk gaan we dus niet heel laat naar huis zodat de kleine man lekker naar bed kan.
De volgende ochtend gaan we naar de markt in Sedgefield. Ieder jaar gaan alle studenten daar trouw elke zaterdag heen. Wij voldoen graag aan die traditie want wat is het gezellig! Allemaal leuke tentjes met “eerlijk” eten. Smullen van de pannenkoeken voor €0,33 per stuk. En als toetje een verse smoothie.
Wild Oats Community Farmers Market
Daarna ter compensatie van de drukke markt weer even naar het strand. Daar kom je namelijk niemand tegen. Vraag me niet waarom want persoonlijk kan ik geen genoeg krijgen van de zeelucht, de onstuimige golven en het heerlijke zand. Ook de kinderen raken niet uitgespeeld en blijven genieten.
Bij Hugo komt even naar boven dat hij van Duitse oorsprong is. Dat resulteert in een gat wat bijna net zo diep is als hij.
Ik gebruik geen filtertjes bij mijn foto’s en bewerk ze ook niet. Maar hier is dat ook duidelijk niet nodig. Kijk nou alleen al naar die lucht. Dat is toch fantastisch?!
En dan is het nu echt tijd om wat aan de studie te doen. Volgende week twee toetsen en dinsdag moet ik een presentatie houden waar ik nog niks voor heb gedaan. Ik zal binnenkort wel wat meer over school en BSR vertellen om de titel van mijn blog een beetje eer aan te doen. Maar nu eerst tijd voor wat nuttigers want uitstelgedrag speelt me al genoeg parten in dit prachtige land.
Wat een avontuur en wat fijn dat je dit met je gezin mag beleven. Dikke knuffel 😘😘