This is the beginning of a beautiful friendship.
1 mei 2018 - Wilderness, Zuid-Afrika
Ik gooi er nog maar even een blog tegenaan. Heb niet de intentie zoveel te schrijven, maar vooralsnog genoeg te vertellen.
Zondag is de derde conferentiedag. Het loopt helemaal in het honderd omdat het elektriciteitsbedrijf ineens zonder aankondiging besluit onderhoud te plegen. In Wildernis hebben we het nog niet meegekregen, maar heel George ligt dus plat voor de rest van de dag. Improvisatie is nodig. De eerste spreker zal zonder microfoon haar praatje houden. Om haar beter te kunnen verstaan, verhuizen we allen van de zaal naar de hal van het theater. We buigen gewoon mee met de Zuid-Afrikaanse mentaliteit en worden er lekker flexibel van. Best gezellig zo knus bij elkaar.
De rest van het programma kan echter niet doorgaan. Daarbij was namelijk een film gepland welke onmisbaar schijnt voor de presentatie. Om de tijd op te vullen wordt de spreker van de dag ervoor opgetrommeld. Nadat ik die eerder al meer dan twee uur heb aangehoord ben ik er wel klaar mee en loop weg. Behalve een vergadering van de Zuid-Afrikaanse delegatie staat er niks meer op de vernieuwde planning dus ik besluit samen met de deze dag aanwezige Nederlandse medestudenten (Yvon en Annika) op te stappen. We rijden naar Interlaken. Dat is een guesthouse waar de Nederlanders Irene, Karina en Ynso verblijven samen met de Zuid-Afrikaners Shelby en Stuart. Kinderen zijn er vanwege de afgronden niet toegestaan. Mooi moment dus om nu even op de koffie te gaan aangezien Hugo, Heleen en Pomme bij de papa's thuis zijn.
Ook Interlaken heeft een prachtig uitzicht en een gezellige veranda. Van links naar rechts: Karina, Annika, ik, Yvon en Irene.
Ik laat me door Dennis bij Interlaken oppikken om naar de mall te gaan. Winkelcentra’s zijn hier in overvloed. Je kunt er werkelijk alles krijgen en ze zijn uitgebreider dan in Nederland. Beetje vergelijkbaar met Centro in Oberhausen.
Tot slot de dag afsluiten op het strand. Ik kan er maar geen genoeg van krijgen. Hieronder een filmpje. Het kleine zwarte stipje op het eind van het filmpje ben ik, genietend van m’n gezinnetje in het heerlijke zand.
Maandag spijbel ik het laatste dagje van de conferentie. Even compassioneel naar mezelf zijn en rust inlassen voor de school begint. Nou ja, rust... Met onze bengels een dag op pad valt niet direct onder rust, maar leuk is het wel! We gaan namelijk naar Elephant park in Knysna. (Dus niet het bekende Addo bij Port Elizabeth welke ongetwijfeld nog gaat volgen.) Het is onwijs gaaf!
Eerst kunnen we ze voeren. Heleen vindt het allemaal prima.
Hugo vindt het behoorlijk spannend.
Daarna mogen we ze aanraken terwijl we een stukje naast ze lopen.
We mogen niet te dichtbij komen omdat ze anders per ongeluk op je voeten kunnen gaan staan. Ondanks dat wij naast een kleintje lopen, zou dat niet bepaald prettig zijn. Ik mag er gelukkig genoeg dichtbij zodat ik hem toch kan aanraken ondanks mijn korte armpjes. Weird feeling.
Heb er weer een bijzondere levenservaring bij. Aanrader!
Dinsdag de eerste dag op de academy. Eindelijk beginnen aan hetgeen waarvoor we hier überhaupt zijn. Ik heb er echt zin in! Het is aan de andere kant van het meer waar ons huis aan zit. Het gaat saai worden als ik zeg dat dit ook een prachtige plek is met een mooi uitzicht. Zal me er dus niet aan wagen, maar de foto's voor zich laten spreken:
Vandaag nog niet een echte lesdag maar jezelf voorstellen. Wederom in het middelpunt van de belangstelling staan maar nu zelfs een heel uitgebreid verhaal in het Engels houden. Niet mijn hobby. Ik heb ook nog de pech als laatst aan de beurt te zijn. Normaal zou die combi genoeg zijn om m’n hart in de keel te voelen. Deze keer voel ik behalve wat speekseltekort echter niks in m’n keel en besluit dat ik het er prima van af breng. Trots op mezelf. Stapje dichterbij een onbezorgde presentatie geven.
Conclusie van vandaag is dat het echt een leuke groep is. Denk dat we het samen geweldig gaan krijgen. Heb het gevoel dat het heel bijzonder gaat zijn!
Mooi verhaal, ga lekker verder genieten.