Wind mee is wind tegen als je de andere kant op wil.
8 juli 2018 - Wilderness, Zuid-Afrika
Deze quote van Antonie Kamerling uit de film All Stars is misschien niet heel bekend, maar ik vind het te mooi om niet te gebruiken. Bovendien is het voor nu aardig toepasselijk. De maandagavond van mijn break hebben we namelijk gewoon WiFi en elektriciteit. Dat klinkt als “wind mee”, maar we willen eigenlijk de andere kant op naar de afgelegen Gamkaskloof. De enige weg er naartoe is echter die middag niet begaanbaar door ijzel en we zijn genoodzaakt halverwege de Swartberg Pass terug te keren naar Wildernis.
Onderweg pakken we als tijdverdrijf de Cangogrotten mee (https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Cangogrotten). Echt enorm!
Zeer indrukwekkend. Verrassend ook want in mijn herinnering zijn de grotten waar ik eerder ben geweest behoorlijk fris. In deze grot is het juist alles behalve fris en loop ik te puffen met mijn muts. Maar richting uitgang komt hij weer goed van pas want het blijft bitterkoud die dag. Wat een verschil met de dag ervoor waar Hugo nog in z’n onderbroek in een “tide pool” speelde tijdens een roadtrip naar Mosselbaai.
Waar we dinsdag volgens planning bezig zouden zijn met de terugreis vanuit de Gamkaskloof besluiten we nu de dag te vullen met een ritje in the Outeniqua Powervan. Dat is een treintje dat vanuit the George Railway Museum de bergen in rijdt. Bij het museum aangekomen blijkt dat het voor die dag vol zit. Gaat lekker deze vakantie. Dan maar even het museum door lopen. Vooral de mannen kijken hun ogen uit met al die antieke voertuigen.
De rest van de dag slijten we op het strand van Wildernis waar Hugo z’n energie kwijt kan in het klauteren op de rotsen. En om de dag helemaal afgezaagd te eindigen, steken we thuis de braai aan. Wat hou ik toch van burgerlijkheid.
Woensdag vertrekken we naar Port Elizabeth waar we tot het weekend overnachten. Persoonlijk vind ik het echt geen mooie stad, maar het is lekker dicht bij Addo Elephant park waar het ons om te doen is. Wat een geweldige ervaring! Super veel dieren van heel dichtbij kunnen bewonderen.
Het enige dat we niet zien zijn leeuwen, maar deze leeuwin met zwarte manen in onze auto is bijzonder genoeg.
Op vrijdag brengen we een bezoekje aan Tsitsikamma. Een prachtig natuurpark. We lopen the Mouth Trail; een mooie wandeling naar de monding van de Storms River. Tegen mijn verwachting in vindt zelfs Hugo het helemaal geweldig om op de lange hangbrug over het water te wandelen.
Na de wandeling spelen de kinderen nog even op het strandje bij Tsitsikamma. Hugo maakt vrienden met een ander Nederlands jongetje. Zijn vader blijkt een jong gediplomeerd orthopeed te zijn die een tijdje in Kaapstad woont om zijn traumavaardigheden bij te spijkeren. Hij vertelt over de gang van zaken op de OK in Zuid-Afrika. Op sommige vlakken schijnt het zelfs beter te zijn dan Nederland. Zijn verhaal klinkt goed en maakt me nieuwsgierig. Ik zou zelf ook graag eens op een OK kijken hier. Misschien maar eens in verdiepen of dat een optie is...
We zijn op tijd terug van onze uitstapjes om net als iedere week de markt in Sedgefield te bezoeken. Deze week extra nuttig. Ik moet voor Toon iets regelen, of beter gezegd voor Ina. Afgelopen februari heeft ze hier een potje crème gekocht en nu wil ze er een aantal bij hebben. Daarnaast nog iets belangrijks voor mijzelf ophalen. Bij BSR gebruiken we bij bepaalde handelingen een “deep stress releaver”, of “stokkie” in het Afrikaans. Voor mijn vertrek heb ik mijn eerste stokkie ontvangen van mijn eigen practitioner. Ik denk dat ik sindsdien weet hoe Harry Potter zich voelde toen hij z’n eerste toverstokje kreeg. Volgens Wikipedia is die van Harry 27,8 cm lang en bevat het een staartveer van Felix de fenix. Niet bepaald een overeenkomst met mijn stokkie, maar gezien de maker van mijn stokkie, schijnt het in dezelfde categorie qua speciaalheid te vallen. Trevor is inmiddels overleden, maar op de academy blijkbaar nog steeds een bewonderd persoon. Ben er zo blij mee dat ik hem niet graag meeneem naar school waar studenten ieder stokkie gebruiken dat maar voor het grijpen ligt. Bovendien is het sowieso niet verkeerd een reserve te hebben. Ik ga dus stokkie-shoppen in een leuk klein winkeltje genaamd The Natural Edge bij de markt in Sedgefield. De aanblik alleen al van de schaal met stokkies vind ik pure kunst.
Mensen die me een beetje kennen, hebben vast een vermoeden welke ik kies. De kleur kan ik niet weerstaan. De vorm is echter minder prettig dan de vorm van degene die ik al heb. Dave, de eigenaar van het winkeltje, maakt er speciaal eentje voor mij. Ach wat kan je blij zijn met een stukje hout.
We sluiten de vakantie af met een roadtrip door Klein Karoo. We rijden via Oudtshoorn over het gravel van de Swartberg Pass naar het kleine, rustige stadje Prins Albert. Bij een riviertje verleg ik een steen in het water. Wat Bram Vermeulen, Paul de Leeuw en Stef Bos kunnen, kan ik ook! Na een lunch rijden we over de bergpas Meiringspoort via de plaatsjes Klaarstroom en De Rust terug naar Oudtshoorn en vervolgens naar Wildernis. Geslaagde dag en uiteindelijk toch nog een topvakantie.
Geniet van jullie vakantie!